Y ahora es demasiado tarde, el tren salió, de la estación!

O tren que me deixou quedar atrás chegou xa moi lonxe, imposible de acadar, e agora vexo como outro tren pasa pola vía, pegadiño ao andén dende o cal eu vexo como os pasaxeiros e o revisor me saúdan coa man, e vaise polo mesmo sitio por onde se foi aquél fai tempo. Este tren é eléctrico e non deixa o rastro de fume que aínda percibo, tanto tempo despois, que deixou aquel tren de vapor na súa partida. Agora ben, a miña pregunta é ben sinxela... ¿Por qué estou indeciso entre dous trens que xa perdín no canto de buscar un billete que aínda estea dispoñible na taquilla? A resposta é que eu funciono así de raro!